Zubi

Mesojedi: Istaknuti očnjaci seku i kidaju meso skoro bez žvakanja.

Biljojedi: Vrlo razvijeni kutnjaci omogućavaju drobljenje hrane i njeno pretvaranje u kašu.

Čovek: Očnjaci su mali, razlikuju se od očnjaka životinja mesojeda. Kutnjaci više nalikuju kutnjacima biljojeda, u stanju su da sažvaću i isitne biljna vlakna i žitarice.

Vilice

Mesojedi: Mogu samo da se pokreću gore-dole čime je omogućeno kidanje hrane.

Biljojedi: Omogućuju i bočne pokrete, da bi se hrana isitnila i natopila pljuvačkom.

Čovek: Ostvaruju sve pokrete, slično vilicama biljojeda.

Pljuvačka

Mesojedi: Ima malu pH vrednost (kiselost) neophodnu za varenje proteina i masti.

Biljojedi: Ima veliku pH vrednost (baznost) koja omogućava bolje varenje ugljenih hidrata.

Čovek: Pljuvačka mu je alkalna (bazna) kao kod biljojeda. Sem toga sadrži amilaze, ptialine, enzime koji započinju varenje skroba, i koji se nalaze samo u namirnicama biljnog porekla. Pljuvačka je potpuno prilagođena biljnoj ishrani.

Crevni aparat

Mesojedi: Njihov probavni trakt je kraći nego kod biljojeda. To znači da meso mora biti brzo svareno i eliminisano, jer bi njegovo razlaganje i truljenje u crevima proizvelo štetne supstance koje bi otrovale životinju.

Biljojedi: Imaju dugačak digestivni trakt, koji omogućava relativno spori prolaz namirnica (do tri dana). Biljnim namirnicama je potrebno više vremena da bi bile stvarane, ali one ne trule u crevima i ne proizvode otrovne supstance. Kada bi biljojed jeo meso, otrovao bi se, jer bi meso, ostajući dugo u probavnim organima, istrulilo u crevima oslobađajući pri tom otrove.

Čovek: Proporcionalno duža creva nego kod mesojeda, ali ne tako dugačka creva kao creva biljojeda. Zbog toga može jesti meso, ali pri tom takođe dolazi do truljenja, posebno u slučaju zatvora ili sporog prolaza kroz creva. Oslobađaju se otrovne supstance (kadaverin, indol, skatol...) koje prelaze u krvotok i izazivaju migrene, alergije, osipe, i druge simptome.

Zaključak

Na kraju možemo konstatovati da je ljudski probavni aparat sličniji probavnim organima biljojeda. Međutim iako su čovekovi probavni organin stvoreni da grizu, žvaću i vare biljke, imaju i veliku sposobnost prilagođavanja, što kod životinja ne postoji, a čoveku omogućava da skoro sve jede.

Prema tome možemo slobodno reći da je ljudsko biće anatomski i fiziološki stvoreno da bude vegeterijanac, iako ima mogućnost prilagođavanja na mešovitu ishranu.